به یاد ماندنی

بعضی از صحنه ها انگار هیچوقت از یاد آدم نمی رن. مثل یه فیلم برای همیشه موندگار میشن، توی ذهنت، توی خاطرت و توی قلبت. 

امروز هم یکی از اون صحنه ها رو توی راه پله خونمون دیدم. ما با بابا هومن همزمان رسیدیم. توی راه پله منتظر شدی تا بابا ماشینش رو پارک کنه. تا دیدیش گفتی روزت مبارک بابا و کاردستی و نقاشی رو که توی مهد تهیه کرده بودی به بابا دادی. بعد یه دفعه گفتی یادم رفت بوست کنم و چون قدت به بابا هومن نمی رسه دستش رو بوسیدی. بعد بابا خم شد و تو سرش رو توی بغلش گرفتی و بوسیدی. قیافه بابا هومن  رو توی اون لحظه، تا آخر عمرم فراموش نمی کنم. 

اومدیم بالا و من مشغول گرم کردن ناهار شدم. از توی اتاق صدای بابا هومن رو می شنیدم که آروم بهت می گفت: " این بهترین هدیه ای بود که تا حالا تو عمرم گرفتم."