آروین - نوروز 1391

پسر مامان 

جشن نوروز امسال یه جشن متفاوت با کل نوروزهای عمر من بود. چون امسال سال رو در کنار آرامگاه حکیم ابوالقاسم فردوسی، بزرگ مرد پارسی، نو کردیم. 

نمی دونی چه احساس غرور و رضایتی وجودم رو پر کرد وقتی که با کمک همسفرهای خوبم در آخرین لحظات بالاخره تونستیم سفره هفت سین رو در آرامگه فردوسی بزرگ پهن کنیم و چه احساس غم و اندوهی از اینکه فردوسی در آن لحظه چقدر تنها بود، حتی نگهبان پارک می خواست مانع این کار ما شود. اما شیرینی اون لحظه رو هرگز در عمرم فراموش نمی کنم. تاریخ سرزمین ما پر از مردان بزرگی است که با بی مهری ما و زیرکی دیگران به تاریخ های دیگران می پیوندند. افسوس