آخرین مطلب

بازم برمیگردم به آخرین مطلبم که عنوانش جنگ، کارزار و نبرده. 

از خودم می پرسم آیا هنوز در حال جنگیدنم. روز به روز زندگی اینجا راحت تر شده و مشکلات کمتر اما نمیشه گفت جنگ تموم شده. انگار من مثل یه شوالیه یا سرباز جنگ، جنگیدن رو به عنوان وطیفه روزانه ام پذیرفتم و بهش عادت کردم. شایدم یک کم فنون بهتری رو یاد گرفتم.

در هر حال وقتی به پارسال نگاه می کنم باور نمی کنم تونستم این همه مشکلات رو پشت سر بذارم. 

خدا رو شاکرم که تنهامون نگذاشت. چون اینجا بزرگترین درد، درد تنهاییه. و شاید بهترین لذت هم لذت بهتر شدن اوضاع و رشد کردن خودت و همراهانته.

امروز به دوستم می گفتم من از تغییر و تحول همیشه بدم میاد و ثبات و یک جا موندن رو ترجیح میدم ولی هر سال زندگیم به طریقی کن فیکون میشه. امیدوارم یک روز برسه که بیام اینجا و بنویسم کشتی زندگیم داره توی یه دریای آروم و بدون تلاطم پیش میره و من به آرامش و ثبات رسیدم. یعنی چنین روزی میاد؟؟؟!!!!