آقا کوچولو

امروز داشتم به دوستم توی وایبر می گفتم وبلاگ پسرک داره خاک می خوره. گفت نگو پسرک بگو آقا کوچولو. واقعا هم تو دیگه الان یه مرد کوچک برای خودت شدی و من در حال کشف علایق این باارزش ترین مرد زندگیم هستم. 

پارسال برای تو سال نقاشی بود. وای همش نقاشی می کردی. هی می کشیدی، اینو رنگ می کردی، نقاشی های توصیفی می کشیدی. ماشین، استخر، پرچم، کوه، خونه، دریا .... هر چی رو که فکر کنی...

امسال هم با همون علاقه نقاشی می کنی ولی کارای دیگه این وقت رو برات نمیزارن. تو عاشق ساختنی، به معنای واقعی عاشق خلق کردن. 

یه نخ معمولی یا چند تا تکه روزنامه یا قاشق یه بار مصرف یا حتی نی بهت بدن تو حتما باهاشون یه چیزی درست می کنی. همیشه در حال جمع کردن آت و آشغال، لیوان یه بار مصرف و کاغذای تبلیغات و ... هستی و یه قیچی دستته و در حال چیدن عکسای خوشگل مجله ها و هی می گی اینو اینجا بچسبون اونجا بزن و منم که متاسفانه یا مامان بی حوصله. 

یه هفته است که بعد مدتها یه بسته کاغذ رنگی خریدم. تا اینو تمومش نکنی ول کن نیستی که. رفتی یه صورت آدمک رو که پارسال تو مهد درست کرده بودی آوردی. اصلاحات روش انجام دادی و با کاغذ رنگی براش بدن و دست و پاو کفش و گوش و .... درست کردی. منم غر می زدم ولی آخرش انگار اون صورتک مسخره شد یه آدم درست و حسابی. 

تو با لگو اینقدر اشکال متقارن و عجیب درست می کنی که من نمی تونم تحسینت نکنم. تقارن و ترکیب درست رنگ ها توی کارهات حرف اول رو می زنن. 

توی ساختمون سازی با لگو حتما پایه بناهات رو محکم و قابل اتکا درست می کنی. گاهی اینقدر دقیق و زیبا هستن که من و بابات نمی تونیم تحسینت نکنیم. 

این طراحی و نظرمندیت به لباس پوشیدنت هم سرایت کرده و شده دردسری عظیم برای ما. چون خودت باید لباسهات رو ست کنی و انصافا هم همیشه خوب ست می کنی. حتی توی خرید نظراتت از من درست تره و من می بینم به نفعمه بهت اجازه بدم خودت انتخاب کنی. اما وای به روزی که از جورابی یا شلواری دیگه خوشت نیاد. هیچ رقمه حاضر به پوشیدنش نیستی. برای همین موقع خرید حتما ازت استعلام می گیرم که بعدا لباس توی این گرونی لباس بچه روی دستم باد نکنه. 

تا حالا اصلا برامون شعر نمی خوندی. اصلا علاقه ای به حفظ کردن و خوندن شعر نداشتی و تعطیل تعطیل. گاهی به خودم می گفتم تو اصلا حافظه شعر نداری. 

اما از وقتی کلاس موسیقی می ری انگار دکمه شعر توی مغزت روشن شده. عاشق شعر و نت خونی شدی. اما با ارف دوست نداری تمرین کنی. سریع شعر ها و نت ها رو حفظ می کنی و هی می خونی. باید برای اون هم یه فکر بکنم. بچه که نباید تنبل باشه. باید تمرین کردن و سخت کوشی رو از حالا یاد بگیری. علی الحساب ساده ترین راه یعنی تشویق از طریق برچسب رو از امروز پیش گرفتم ببینم جواب میده؟؟!!!

مرد کوچک زندگی من، نمی دانم وقتی که برای خودت بزرگمردی شدی چکاره خواهی شد؟ نقاش، طراح، گرافیست، مهندس، معمار ....؟؟؟ فقط نوشتم که بدانی روزی روزگاری تمام دغدغه زندگی من کشف ناشناخته های روح و ذهن تو و تقویت علایقت بوده. امیدوارم در این راه پیروز باشم.