وین - اتریش

اولین باری که برای دیدن شهر خواستم از خونه برم بیرون، شب بود. سوار آسانسور که شدم، در کمال تعجب دو دوست قدیمی رو دیدم. بعد همراه اونها و دوست هومن رفتیم کمی وین گردی. 

اولین نگاه شاید مهمترین نگاه باشد و اولین نگاه من به این شهر، شهری سرد، برفی، با مجسمه هایی زنده که در نورآرایی شبانه شهر زنده تر هم می نمودند و من در اولین نگاه این عروس پیر را پسندیدم. 

برعکس هومن که روزهای اول از ساختمان های یک دست و قدیمی اینجا و پارکهای بی حس و روح چوبی و ... گله می کرد، در نظر من این شهر در اوج نظم ساخته شده است. امکان ندارد تو با کالسکه در کل شهر قدم بزنی و جایی را پیدا کنی که برای رفت و آمد وسیله چرخدار راهی تعبیه نشده باشد. از اتوبوس، مترو ف تراموا تا فروشگاهها و .... 

نمای خانه ها قدیمی است و داخلشان بازسازی می شود. چنانچه خانه ای قرار باشد خراب شود، شهرداری مشروط به این اجازه ساخت می دهد که دوباره همان ساختمان با همان نما دوباره ساخته شود. انگار اینها بدنبال تاریخ سازی برای کشورشان هستند و حفظ بافت قدیمی شهر برایشان خیلی مهم است. 

از خانه که بیرون می روی با نرم افزار چک می کنی که اولین اتوبوس چند دقیقه دیگر در نزدیک ترین ایستگاه هست اما حتی اگر این کار را هم انجام ندهی، زمان رسیدن مترو، اتوبوس و تراموا به دقیقه روی تابلوی ایستگاه هست شاید همین دقت هاست که این شهر را جزو استانداردترین شهر اروپا کرده است.

اتریش ها کلا با پلاستیک اصلا میانه خوبی ندارند. هنگام خرید به شما کیسه برای بردن وسایل نمی دهند. مگر اینکه خریداری کنید که معمولا هم کاغذی می دهند. وسایل بازی پارکها تماما از چوب و فلز ساخته شده است. حتی پارکها کف پوش ندارند بلکه با نرمه های یک نوع چوب نرم پوشیده شده اند.

اما آنچه که من اصلا دوست ندارم این است که کلیه فروشگاهها در ساعت 7 شب می بندند. البته الان که هوا گرمتر شده است رستوران ها میز و صندلی خود را بیرون چیده اند و شبهای وین از آن دلمردگی درآمده است.

و چیز دیگر اینکه شهر چندان تمیزی از نظر من نیست. به نسبه آنچه که دم از فرهنگ و تمدن می زنند به نظر من در این زمینه خیلی مشکل دارند. خصوصا حضور فراوان و وحشتناک سگ هاست که خب بالاخره آلودگی های خودشان را به همراه دارند.

برعکس سگها که اینجا از ارج و قرب زیادی برخوردارند، کبوترها حیوانات موذی محسوب می شوند. 

در کل از نظر من وین شهری زیباست که ابدا زیباییش به پای تهران نمی رسد ولی زندگی کردن در آن راحت تر است البته برای شهروندان اتریشی منظورم هست چون یکی از اصلی ترین معضلات اینجا زبان هست. این جماعت هیچ علاقه ای به صحبت کردن به زبانی غیر از آلمانی ندارند و در عین حال که بسیاری از آنها انگلیسی نمی دانند باقی هم در جواب دادن به سوال های شما به این زبان اکراه دارند.

گفتنی ها از این شهر و خصوصا فرهنگ مردمانش زیاد است ولی من به همین اندازه کفایت می کنم.