وقتی که برگردم

امتحانای ثلث دوم ما، همیشه با کارهای شب عید و خونه نکونی همزمان بود. ثلث دوم هم به نظر من از ثلث اول و سوم سخت تر بود، نه به کمی ثلث اول بود و نه به مسلطی ثلث سوم بودیم تو درسها. برای همین وقتی که در حال امتحان دادن و درس خوندن توی ماه اسفند بودیم، همیشه به خودم می گفتم تا تموم شه کمک مامان می کنم برای کارهای عید و ... در واقع اونموقع هر کاری شیرین تر از دادن اون امتحان بود. هی می گفتیم وقتی امتحنا تموم شه این کتاب رو می خونم این کار رو می کنم و .... امتحانا تموم میشد ولی چقدر از اون کارها انجام می شد، خدا خودش خبر داره. 

حالا هم من دارم برای برگشتنم برنامه میریزم. به هرحال، وقتی که برگردم ایران، یکی از کارهایی که انجام میدم، دیدن همه موزه های تهرانه. نمی دونید اینجا چقدر موزه ها بی محتوان. انگار اگه جنگ جهانی اینجا اتفاق نمی افتاد، این مردم چیزی برای گذاشتن توی موزه ها نداشتن. هر ایرانی که اینجا موزه می ره ناخودآگاه اون رو با موزه های ایران مقایسه می کنه و اعتراف می کنه که داشته های ما بیش از داشته های هر فرهنگ و تمدن دیگریه. دیروز توی موزه وین یک دونه گلیم کوچیک معمولی رو توی ویترین گذاشته بودن. ناخودآگاه یاد موزه فرش و اون شکوه وصف نشدنیش افتادم. موزه رم رو که دیگه نگو. چهار تا خشت بود و بقیه اش رو به زور فیلم و چند تا دونه کاسه بشقاب که کلا دو طبقه بیشتر نبود جمع کرده بودن. 

کاشکی این فقط مربوط به موزه بود. حتی به نظر من طبیعت ایران هم دیدنی تر از اینجاست. دوستامون رفته بودن بادن و از یک غار آبی بازدید کرده بودن. یک غار کوچیک با کلی تبلیغات. یک آقای مصری هم کلی به به و چه چه می کرده. دوست ما هم طاقت نیاورده، لب تاپ رو درآورده و عکسای غار علیصدر رو نشون داده و گفته: " به این می گن غار."

خلاصه که این حسرتهای ما درباره کشورمون پایانی نداره. وقتی می بینی چقدر توریست از سراسر جهان میاد تا کشوری رو ببینه که حتی از استان یزد ما کوچیکتره، یک کم که نه خیلی حالت بد میشه. از خودت می پرسی سهم کشور من با کهن ترین تمدن، غنی ترین موزه ها و آثار تاریخی، زیباترین آداب و رسوم، پرگونه ترین قوم و قبیله و بکرترین و متنوع ترین طبیعت از این همه توریست چقدره؟

آه که وقتی برگردم اولین کار که می کنم میرم بازدید موزه جواهرات ملی، موزه ساعت و هر چی موزه که توی تهران وجود داره رو میرم. این فقط مربوط به تهرانه. هر شهر کشور من، تاریخی کهن تر و پربارتر از کل این کشور داره. معلومه خیلی دلم برای کشورم تنگ شده، نه؟