یک روز خوب یک شب بهتر

دیگه انگار به صبح زود پا شدن عادت کردم و مثل روزای اول اذیت نمی شم. وقتی دوش می گیرم هنوز هوا تاریک تاریکه. امروز جمعه است و نیم ساعت دیرتر ساعت کاری شروع میشه چون از اونطرف هم یک ساعت بیشتر بانک بازه. پیش بینی اینکه روز کاری خوبیه یا نه کار سختیه اما روز خیلی سختی از لحاظ کاری نبود جز دو تا اشتباه خنده دار مسخره. یکی که اشتباه در حد چند سنت بود و دیگری در حد چند صد تا اسکناس اضافه ولی بهرحال 90 درصد کار رو مستقل و کاملا بدون اشتباه انجام دادم. 

توی اعضای بانک، امروز یکی به اسم عمر اومد. ازش پرسیدم اهل کجاست؟ که گفت امریکای جنوبی و من وقتی گفتم ایرانی هستم گفت بهت نمیاد شبیه مردم همینجا هستی. این حرف رو دفعه قبل هم که به امریکا اومده بودم شنیدم ولی حرف چندان خوشایندی نیست. زمان های زیادی توی زندگی من پیش میاد که من خدا رو شاکر میشم که در سرزمین ایران بدنیا اومدم. نمی دونم چرا ورای همه ذهن و زندگی من عشق به آب و خاکم در من همیشه باقیست. 

ساعت 5:10 کار به خوبی و خوشی تموم میشه و وقتی والت هم بالانس میشه همه آرزوی یک آخر هفته خوب برای هم می کنن  شب خوش. من هم به سوی هومن و آروین که اومدم دنبالم پرواز می کنم. 

تا می رسیم خونه لباسهای رسمی کار رو عوض می کنم و می ریم مهمونی کنار استخر که برای اهالی مجتمع برگزار شده. بعد از یک پذیرایی مفصل و شنا کردن تو و کلی خوش گذشتن میایم خونه و دو تا فیلم ایرانی می بینیم. وای که چقدر فیلم به زبان فارسی زیباست. هرچقدر که بخوام به یادگیری زبان فکر کنم من فقط از فیلم های ایرانی لذت می برم. تا هومن تلویزیون رو روشن می کنه و توی یوتیوب و بین فیلم های خارجی دنبال فیلم خوب می گرده من می گم من فقط ایرانی می بینم و این مبشه که دومین فیلممون فیلم فوق العاده زیبای شهر موشها میشه. آروین روی پاهام لم داده و من هم سرم رو روی شونه های همیشه قوی بابا گذاشتم. خدا رو بخاطر داشتن این لحظه خوب شکر می کنم. 

وقتی که می خوایم بخوابیم مامان پری تلفن می زنه و نعمت صحبت با مادر شکر گزاری من رو تکمیل می کنه. چشمام رو به زور باز نگه می دارم و جمله ها رو جور می کنم تا این لحظه های خوب رو توی وبلاگت ثبت کنم. شب خوش