آروین من

بعضی از صحنه ها انگار هیچوقت از یاد آدم نمی رن. مثل یه فیلم برای همیشه موندگار میشن، توی ذهنت، توی خاطرت و توی قلبت.  امروز هم یکی از اون صحنه ها رو توی راه پله خونمون دیدم. ما با بابا هومن همزمان رسیدیم. توی راه پله منتظر شدی تا بابا ماشینش رو پارک کنه. تا دیدیش گفتی روزت مبارک بابا و کاردستی و نقاشی رو که توی مهد تهیه کرده بودی به بابا دادی. بعد یه دفعه گفتی یادم رفت بوست کنم و چون قدت به بابا هومن نمی رسه دستش رو بوسیدی . بعد بابا خم شد و تو سرش رو توی بغلش گرفتی و بوسیدی. قیافه بابا هومن  رو توی اون لحظه، تا آخر عمرم فراموش نمی کنم.  اومدیم بالا و من مشغول گرم کردن ناهار شدم. از توی اتاق صدای بابا هومن رو می شنیدم که...

...

راستش اینقدر بازیگوش شدی، که یه موقع هایی دیگه حریفت نمیشم. به قول فهیمه جون یه گلوله آتیش شدی. هر چی آیلین با بزرگتر شدن سنش فهمیده تر و سنگین تر رفتار می کنه، تو تازه هنرهای جدیدت رو توی شیطنت رو می کنی.  امروز خاله سیمین از مامانا خواست که توی کلاس بازی های گروهی حاضر بشن تا ببینن بچه ها چه چیزایی یاد گرفتن.  "وایییییی  حالا من از خجالت آب میشم. ای کاش قبلا این خاله گفته بود تا من یک کم تو رو نصیحت می کردم که معقول رفتار کنی ." اینا جمله هایی بود که من داشتم به خودم می گفتم و وقتی وارد کلاس شدم و دیدم تو تنها بچه ای هستی که توی سرمای زمستون جوراباش رو درآورده و کلاس رو رو سرش گذاشته، پیش بینی هام داشت به واقعیت بدل می ...

نمی دونم چرا این ماههای آخر اینقدر کم کاری کردم توی به روز کردن وبلاگت، شاید چون حسابی دوتامون مشغولیم.  سال 92 برای من و تو سال تغییر و تحولات بسیار بود. تجربه مهد، کلاس های مختلف، حرف زدن به انگلیسی و خواندن به فارسی، تغییرات شخصیتی بسیار و ... سالی متفاوت تر از قبل رو برای تو درست کرد.  اما امسال چه اتفاقاتی پیش روی من و تو هست؟ قراره چه تجربه هایی رو کسب کنیم؟ نمی دونم اما می دونم اگر بخوام سالی رو توی زندگیم مثال بزنم که در اون دید من به زندگی کاملا عوض شد، امسال رو مطمئنا به یاد میارم.  ما هنوز هم خانواده ای هستیم در کمال خوشبختی. از یزدان سپاسگزارم و آرزوی سالی سرشار از تندرستی، دیرزیوی، شادی و رامشنی رو برای همه ...

چقدر این باباها خونسردن!!!! وقتی می بینه عصبانی هستم، می گه: مامان منو صدا می کردن مدرسه چون من سر یه بچه رو شکونده بودم حالا تو ناراحتی که چرا یکی رو هول داده؟؟!!!!!!!!!  خدایا منطق این مردا رو شکر ..... صبح گذاشتمت کلاس و وقتی اومدم دنبالت یه مامانی بهم گفت که دخترش دوروزه پشتش درد می کنه و امروز تو رو نشون داده که هلش دادی. اگرچه دختره خیلی کوچیکه و بعید نیست که موقع بازی حواستون نبوده. هنوز جواب اونو نداده بودم که مربیت صدام کرد که آروین امروز خسته است و جند دقیقه زودتر می خواد بره خونه.   با صورت برافروخته و کیف آویزون اومدی بیرون و گفتی مامان کیان منو زده! حالا کیان از تو کوچکتره من مطمئنم که تو هم بی جواب نذاش...

باز هم تولد .... ماه دی برای خانواده من یک ماه خاص محسوب میشه و باز هم این دی ماه تولد تو بود. با این تفاوت که تو امسال در تولد چهارسالگیت سواد خواندن فارسی رو بدست آورده بودی. البته نه در حد روزنامه خوانی ولی به هر حال می تونی کتاب های تراشه های الماس رو بخونی.  تولد امسالت به من و بابا خیلی خوش گذشت و علی الخصوص به تو کادوهای امسال مامان فرخنده و بابا داریوش: سکه + اسباب بازی مامان پری و بابا سروش: سکه + شعر بابا سروش برای نوه عزیز عمه لادن و عمو کیارش و نیلوفر: پازل + بلوز + کتاب نقاشی دایی پدرام و زندایی فرزانه و اشا: اسباب بازی بسکتبال دونفره دایی پوروشسب و زندایی گلنار: لب تاپ عمو فردوس خاله پانته آ: بلوز + جلی...

داریم از کلاس موسیقی می ریم خونه مامان پری. می گی آهنگ دل دل دیوونه شهرام شکوهی رو برات بذارم. می ذارم و تو بلند باهاش می خونی حتی چه چه ها رو هم با دقت و بجا می زنی. بعدم آهنگ دلم خونه دلم خونه که تو بجاش می خونی دلم خوبه دلم خوبه و بلندتر از ابیات دیگه هم اینو می خونی. انگار معنی این بیت رو قشنگ درک می کنی وخصوصا موقع هایی که من می پرسم مامان دلت خوبه یا نه؟ و تو بلند می گی دلم خوبه. ابیات دیگه سخت ترن ولی تو مطمئنی که منظور شاعر همین بوده. کلا توی ایرانی ها عاشق شهرام شکوهی هستی. خیلی دیگه آهنگ های ایرانی رو دوست نداری و انگار خارجی ها بیشتر باب طبعت هستند.  یه آهنگ ترکی توی فلش هست که خیلی برام آشناست و یادم نمیاد کجا شنیدمش که تو...